در ازای فروش خدمات و یا کالا به صورت نسیه و اعتباری، حساب های دریافتنی و در نقطه مقابل آن برای خریدار کالا و خدمات حساب پرداختنی ایجاد شده است. یا به بیانی دیگر حسابهای دریافتنی نشان دهنده مطالبات واحد تجاری از اشخاص و شرکت ها است که این حساب ها ممکن است از فروش کالا یا ارائه خدمات، پرداخت مساعده، پرداخت وام یا مواردی از این قبیل ایجاد شده باشد. ماهیت این نوع حساب ها به این صورت است که چون حساب دریافتنی جز داراییهای واحد اقتصادی است و دارایی ها نیز ماهیت بدهکار دارند پس می توان گفت که ماهیت این نوع حساب ها هم بدهکار میباشد. در این مقاله از سایت کاوش فردا به انواع حساب های دریافتنی در حسابداری پرداخته ایم. تا پایان همراه ما باشید.
مطالعه بیشتر: آشنایی با امکانات و انواع نرم افزارهای حسابداری کاوش
مقدمه
زمانی که درآمدها و هزینه ها در تعادل سالم باقی می مانند، شرکت می تواند فرصت های رشد را غنیمت شمرده و روابط با مشتریان و تامین کنندگان در وضعیت مثبت باقی نگه دارند. دفتر حسابهای پرداختنی یک شرکت (AP) بدهی‌های کوتاه‌مدت آن را فهرست می‌کند برای مثال تعهدات مربوط به اقلام خریداری‌شده از تامین‌کنندگان. حساب های دریافتنی (AR) وجوهی هستند که شرکت انتظار دارد از مشتریان و شرکا دریافت کند. AR به عنوان دارایی جاری در ترازنامه فهرست شده است. وام دهندگان و سرمایه گذاران بالقوه به AP و AR نگاه می کنند تا سلامت مالی شرکت را بسنجند. درآمد مهم است و همچنین هزینه های محتاطانه برای رشد کسب و کار و حفظ مشتریان اهمیت دارد. سوء مدیریت هر دو طرف معادله می تواند بر اعتبار شما و در نهایت ثبات کسب و کار شما تأثیر منفی بگذارد.
حساب های دریافتنی (AR) چیست؟
حسابهای دریافتنی (AR) موجودی پولی است که به یک شرکت کالاها یا خدماتی تحویل داده یا استفاده می‌شود اما هنوز توسط مشتریان پرداخت نشده است. حساب دریافتنی در ترازنامه به عنوان دارایی جاری درج می شود که نشان دهنده پول ناشی از یک شرکت در کوتاه مدت است. AR هر مقدار پولی است که مشتریان برای خریدهای اعتباری بدهکار هستند. زمانی AR ایجاد می شود که یک شرکت به خریدار اجازه می دهد کالا یا خدمات خود را به صورت اعتباری خریداری کند. همچنین قدرت AR یک شرکت را می‌توان با نسبت گردش حسابهای دریافتنی یا روزهای فروش معوق تحلیل کرد.
مطالعه بیشتر: حسابهای مشکوک الوصول چیست ؟
درک حساب های دریافتنی
حساب های دریافتنی به صورتحساب معوقی که یک شرکت دارد یا پولی که مشتریان به شرکت بدهکار هستند اشاره دارد. این عبارت به حساب هایی اشاره دارد که یک کسب و کار حق دریافت آن را دارد. چرا که به ازای آن محصول یا خدماتی را ارائه کرده است. AR یا دریافتنی ها نشان دهنده یک خط اعتباری است که توسط یک شرکت تمدید شده است و معمولاً دارای شرایطی است که مستلزم پرداخت در یک دوره زمانی نسبتاً کوتاه است. معمولاً از چند روز تا یک سال مالی یا تقویم متغیر است.
شرکت ها حساب های دریافتنی را به عنوان دارایی در ترازنامه خود ثبت می کنند. زیرا مشتری تعهد قانونی برای پرداخت بدهی دارد. علاوه بر این، همان طور که در ابتدای مقاله اشاره کردیم AR دارایی های جاری هستند، به این معنی که مانده حساب در یک سال یا کمتر، از بدهکار سررسید می شود. اگر شرکتی مطالبات داشته باشد، به این معنی است که فروش نسیه انجام داده است اما هنوز پول را از خریدار دریافت نکرده است. در اصل، این شرکت یک IOU کوتاه مدت از مشتری خود پذیرفته است.
حساب های دریافتنی در مقابل حساب های پرداختنی
زمانی که یک شرکت به تامین کنندگان یا طرف های دیگر بدهی داشته باشد، حساب های پرداختنی می گویند. حساب های پرداختنی برعکس حساب های دریافتنی است. برای درک بهتر، تصور کنید که شرکت A فرش های شرکت B را تمیز می کند و صورت حسابی برای خدمات ارسال می کند. شرکت B به آنها بدهکار است، بنابراین فاکتور را در ستون حساب های پرداختنی خود ثبت می کند. شرکت A منتظر دریافت وجه است، بنابراین صورت حساب را در ستون حساب های دریافتنی خود ثبت می کند.
مطالعه بیشتر: تعریف مفاهیم کلیدی در حسابداری
مزایای حساب های دریافتنی
حساب های دریافتنی یک جنبه مهم از تحلیل بنیادی کسب و کار است. AR یک دارایی جاری است، بنابراین نقدینگی یا توانایی شرکت برای پوشش تعهدات کوتاه‌مدت بدون جریان‌های نقدی اضافی را اندازه‌گیری می کند. تحلیلگران بنیادی اغلب حساب دریافتنی را در چارچوب گردش مالی ارزیابی می کنند، که به عنوان نسبت گردش حساب دریافتنی نیز شناخته شده و تعداد دفعاتی را که یک شرکت در مانده حساب دریافتنی خود در طول یک دوره حسابداری جمع آوری کرده است، اندازه گیری می کند. تجزیه و تحلیل بیشتر شامل تجزیه و تحلیل معوقه فروش روز است که میانگین دوره جمع آوری موجودی مطالبات شرکت را در یک دوره مشخص اندازه گیری می کند.
تفاوت های کلیدی حساب های پرداختنی در مقابل حساب های دریافتنی
برای هر فروش یا خرید، کسب و کار شما فاکتور صادر یا دریافت می کند. اگر کالا یا خدماتی را ارائه کرده‌اید، تیم مالی مبلغی را که انتظار دارید در حسابهای دریافتنی دریافت شود، یادداشت می‌کند. اگر فاکتور را پرداخت می کنید، مبلغ را در حساب های پرداختنی یادداشت می کنید. AR یک دارایی در نظر گرفته می‌شود. زیرا روی دریافت آن پول در بازه زمانی تعیین‌شده در زمان شروع فروش حساب می‌کنید. AP یک بدهی در نظر گرفته می شود. زیرا باید آن مبلغ را در یک جدول زمانی مشخص پرداخت کنید.
از منظر رهبری، این دو وظیفه باید کاملاً از هم جدا باقی بمانند و در دست بخش‌ها یا پرسنل مختلف باشند. در واقع، مؤسسه آمریکایی CPA، تفکیک وظایف را یک اصل اساسی حسابداری و کنترل داخلی ضروری برای هر کسب و کار می داند، در درجه اول برای کاهش خطر تقلب.
از نظر حساب های پرداختنی و حساب های دریافتنی، مدیران مالی باید اطمینان حاصل کنند که شخص مسئول پرداخت صورت حساب ها نیز نمی تواند فاکتورها را وارد کند. در واقع، برخی از شرکت‌ها انتخاب می‌کنند که یکی از اعضای تیم AR دریافت پرداخت‌های مشتری را یادداشت کند و دیگری آن پرداخت‌ها را به دفتر کل ارسال کند، و در سمت AP، یکی از اعضای تیم ممکن است فاکتورها را تأیید کند و دیگری شروع به پرداخت کند.
حسابرسان از روش‌های مختلفی برای ارزیابی اثربخشی حفاظت حسابهای پرداختنی و دریافتنی استفاده می‌کنند. زمانی که حسابرسان AP را آزمایش می کنند، معمولاً به دنبال نمونه هایی از خطاهای کمی یا در برخی موارد رفتار غیراخلاقی از سوی فروشنده می گردند. به عنوان مثال، ممکن است تأمین‌کننده به اشتباه یا عمداً برای محصولاتی که تحویل داده است، صورتحساب بیشتری دریافت کرده باشد.
برای حساب های دریافتنی، حسابرسان به حساب هایی که بیش از 120 روز سررسید هستند نگاه می کنند. در آن مرحله، شرکت ها ممکن است نیاز به تعدیل انتظارات داشته باشند. اگر رهبران تشخیص دهند که مشتری نمی تواند یا نمی خواهد پرداخت کند، امور مالی باید پول را از AR بگیرد و آن را به عنوان هزینه در نظر بگیرد.
مطالعه بیشتر: آشنایی با امکانات نرم افزار حسابداری پیمانکاری
مطالبات چه تفاوتی با حساب های پرداختنی دارد؟
مطالبات دارایی هایی هستند که شرکت برای خدمات ارائه شده به عنوان پول بدهکار به خود ثبت می کند. از سوی دیگر، حساب های پرداختنی نشان دهنده پولی است که شرکت به طرف های دیگر بدهکار است. به عنوان مثال، پرداخت های بدهکار به طلبکاران یا تامین کنندگان. مطالبات پرداختنی به عنوان بدهی ثبت می شود.