در طی دهه 2010، سریلانکا یکی از سریع‌ترین اقتصادهای در حال رشد در آسیا بود. در اواخر دهه با سقوط اقتصاد کشور، اوضاع 180 درجه تغییر کرد. در می 2022، دولت برای اولین بار در تاریخ بدهی خود را نپرداخت. در حالی که تورم از کنترل خارج شد، برای 22 میلیون نفر جمعیت کشور با کمبود شدید غذا، سوخت و دارو مواجه شدند. جمعیت سریلانکاها به خیابان‌ها هجوم آورده و رئیس جمهور، گوتابایا راجاپاکسا را مجبور به استعفا و فرار از کشور کردند. در حال حاضر با وجود اینکه کشور سریلانکا رئیس جمهور جدیدی به نام رانیل ویکرمسینگه دارد، اعتراضات همچنان ادامه دار شده است. تورم از 50 درصد گذشته و اقتصاددانان پیش بینی می کنند که می‌تواند به 70 درصد هم برسد که بقای مردم را سخت‌تر کرده است. در حال حاضر ارزش روپیه سریلانکا در برابر دلار آمریکا و دیگر ارزهای معتبر جهانی افت کرده است.
مطالعه بیشتر: آشنایی با امکانات نرم افزار حسابداری کاوش
بسیاری از افراد، رئیس‌جمهور سابق این کشور (گوتابایا راجاپاکسا) را مقصر دانسته و بر این باورند که گوتابایا با مدیریت و سیاست‌های نادرست اقتصادی، به وضعیت پاندومی کرونا دامن زده و همه‌گیری کووید را تشدید کرده است. در طی سال‌های 2010 الی 2020، سریلانکا مقدار زیادی بدهی بالا آورده بود؛ که ماه گذشته، سریلانکا اولین کشور در منطقه آسیا و اقیانوسیه بود که در ۲۰ سال گذشته بدهی خارجی خود را نکول کرد. در این مدت سران کشور سریلانکا در حال گفت و گو با صندوق بین‌المللی پول برای کمک مالی ۳ میلیارد دلاری بودند؛ اما این نشست ها و گفت و گوها در حال حاضر در بحبوبه هرج و مرج سیاسی متوقف شده است.
اما مشکلات و موانع جهانی از جمله افزایش تورم و افزایش نرخ سود بانکی، کاهش ارزش پول ملی، میزان بالای بدهی و کاهش ذخایر ارز خارجی بر دیگر اقتصادهای منطقه تاثیرگذار است.
بسیاری از کارشناسان بر این باورند که داستان سریلانکا یک علامت هشدار برای بازارهای در حال ظهور است. سومودو واتوگالا، استادیار امور مالی در دانشکده بازرگانی کلی در دانشگاه ایندیانا، معتقد است: «سریلانکا با بدترین فروپاشی اقتصادی خود در تاریخ مدرن خود مواجه است. "این به دلیل ضعف های ساختاری طولانی مدت بوده که توسط یک سری شوک های خاص تشدید شده است. بحران سریلانکا می تواند یک علامت هشدار برای سایر کشورهای در حال توسعه باشد. به این علت که از بسیاری جهات یک بحران کلاسیک بازارهای نوپیدا است.
مطالعه بیشتر: حسابداری تورمی چیست؟
بنابراین بحران اقتصادی سریلانکا چه سیگنالی در مورد اقتصادهای مشابه و بازارهای نوظهور دارد؟
مدیرعامل صندوق بین‌المللی پول، کریستالینا جورجیوا معتقد است «کشورهایی که سطح بدهی آن ها بالا و سیاست های محدودی دارند، با فشارهای بیشتری مواجه خواهند بود. بحران سریلانکا یک علامت هشدار برای این کشورها است. به گفته جورجیوا، کشورهای در حال توسعه، خروج سرمایه پایدار را حدود چهار ماه پیاپی تجربه کرده که رویاهای آن‌ها را برای رسیدن به اقتصادهای پیشرفته در معرض خطر قرار داده است.
آلن کینان از «گروه بحران بین‌المللی»، بر این باور است که چین در این اتفاقات به دلیل تشویق و حمایت از پروژه‌های زیرساختی گران‌قیمت که بازده اقتصادی عمده‌ای نداشته‌اند، مقصر است.
به نقل از کینان: «چین نقش مهمی در حمایت سیاسی فعال از خانواده حاکم راجاپاکسا و سیاست‌های آن داشته است؛ که این شکست‌های سیاسی در کشور را علت اصلی فروپاشی اقتصادی سریلانکا می داند، و معتقد است تا زمانی که به وسیله تغییر قانون اساسی و فرهنگ سیاسی دموکراتیک‌تر اصلاح نشود، بعید است که سریلانکا از کابوس فعلی خود گریزی داشته باشد. در این بین مسئله نگران‌کننده ای که وجود دارد این است که به نظر می‌رسد دیگر کشورهای منطقه هم در مسیر مشابهی قرار داشته باشند.